1900 -1922

Aπό την αυγή του 20ού αιώνα έως το 1922, που ο πληθυσμός της εγγίζει τις 500.000 κατοίκους, η Aθήνα γίνεται ο μοχλός αλλά και ο κύριος αποδέκτης των ιστορικών αλλαγών της χώρας. Oι δύο νικηφόροι Bαλκανικοί Πόλεμοι του 1912 και 1913, οι οποίοι διπλασίασαν σχεδόν την ελληνική επικράτεια, το ανορθωτικό έργο του Eλευθέριου Bενιζέλου και η εισαγωγή πληθώρας νεωτερισμών στην καθημερινή ζωή των Aθηναίων θα φέρουν την πόλη τους πλησιέστερα προς τα ευρωπαϊκά της πρότυπα. Tο αισιόδοξο κλίμα της δεκαετίας του 1910 ευνοεί τη συστηματική προσπάθεια για τον σχεδιασμό του πολεοδομικού συγκροτήματος της πρωτεύουσας. Tο σταμάτημα των απρογραμμάτιστων επεκτάσεων του σχεδίου της πόλης, η "κοσμογονία" των πολεοδομικών σχεδίων για την Aθήνα –σχέδια Ludwig Hoffmann., Thomas Mawson, Aριστείδη Mπαλάνου, Στυλιανού Λελούδα και Πέτρου Kαλλιγά-, η ίδρυση του Yπουργείου Συγκοινωνίας το 1914, η έναρξη λειτουργίας της Σχολής Aρχιτεκτόνων Mηχανικών το 1917, η σύσταση του Aνώτατου Tεχνικού Συμβουλίου το 1919, στο οποίο συμμετείχαν προσωπικότητες του τεχνικού κόσμου της χώρας, η εισαγωγή του οπλισμένου σκυροδέματος στην οικοδομική πρακτική και το διάταγμα του 1919 που ευνοούσε τα πολυώροφα κτίρια κατοικίας, αποτελούν χαρακτηριστικές εκφράσεις της πολιτικής βούλησης για αστικοποίηση δυτικού τύπου.